Yirmi birinci yüzyıla girerken, dünyamız hızlı bir değişim ve gelişmeye sahne olmaktadır. Her alanda olduğu gibi bilim ve teknikte de geçmişe göre daha büyük bir hızla gelişme, yenileşme ve değişme görülmektedir. Bu hızlı gelişmelere ayak uydurabilmenin en etkili ve temel aracı şüphesiz eğitimdir.
Beden eğitimi ve spor genel eğitimin bir parçası olarak kabul edilmektedir. Zira beden eğitimi ve spor genel eğitimin amaçlarına hareket yoluyla katkıda bulunmaktadır.
Beden eğitimi, eğitimin, insanın beden sağlığını ve becerilerini geliştirmeye yönelik dalına denir. Beden eğitimi, insanın zihinsel eğitim kadar bedensel eğitime gereksinmesi olduğu düşüncesine dayanır. Beden eğitiminin geçmişi, uygarlıklar tarihi kadar eskidir. Günümüzden yaklaşık 2.400 yıl önce yaşamış olan Yunanlı filozof Platon’un “Gerçek müzisyen ve sanatçı, müzikle cimnastiği en doğru oranlarda birleştirebilen kişidir” sözleri, Eski Yunan’da beden eğitimine verilen önemi gösterir.
Eskiçağlarda beden eğitime verilen bu önem, sonraki yüzyıllarda unutuldu. Zihinsel eğitimin beden eğitimiyle ilişkisi göz ardı edildi. Beden eğitimine yeniden dikkat çeken kişi, 18. yüzyılda Fransız düşünür Jean-Jacques Rousseau oldu. Rousseau, Emil (Émile ou, de l’éducation; 1762) adlı yapıtında beden eğitiminin okul dersleri arasına girmesi gerektiği görüşünü savundu
Okullarda beden eğitimi derslerini koyan ilk ülke ise 1814’te Danimarka. İlköğretimin zorunlu olduğu hemen bütün ülkelerde beden eğitimi ders programında yer alır oldu. Daha sonra Danimarka’yı başka ülkeler izledi. Bugün, Beden eğitimi dersleri yaş gruplarına göre uygulanır. Çok küçük çocukların beden eğitiminde öncelikle koşmak, tırmanmak, zıplamak ve oynamak gibi doğal hareketlerini geliştirmesi amaçlanır. Daha büyük çocuklara ise, özel eğitim görmüş öğretmenlerce temel beden eğitimi dersleri ve yarışmaya yönelik spor etkinlikleri öğretilir. Yüzme, cimnastik, atletizm ve tüm takım sporları bu tür etkinlikler arasında sayılır
Beden eğitimi derslerinde öğrencilere bedenlerini geliştirme ve formda tutmanın yanı sıra, başkalarıyla iş birliği yapma, kendi güçlü ve zayıf yönlerini tanıma da öğretilir. Öğrencilik yıllarını geride bırakan yetişkinler de, bu tür etkinliklere katılabilirler.
Türkiye’de modern beden eğitiminin öncüsü Selim Sırrı Tarcan’dır. 1919 yılında beden eğitimini geliştirmek amacıyla İzmir’de bir salon açmaya çalıştı, bu girişimi “Sarıklılar” tabir edilen aşırı muhafazakarlar tarafından engellense de, o dönemde Vali Rahmi Bey, Necati Bey, Vasıf Çınar Beyle görüştü. Tarcan’ın spor sevgisi aşısı sonucu Rum ve Ermeniler ile diğer azınlığın etkinliği nedeniyle artık Türk gençleri spor yapmaya başladılar
Kıbrıs’ta beden eğitim tarihi elişimi ile ilgili 1878’den sonra adaya İngiliz yönetiminin hakim olması ile okullarda başladığı düşünülmektedir. O tarihten bu yana okullarda beden eğitimi derslerinin özellikle son zamanlarda etkinliğini ve uygulanabilirliğini kaybettiğini söyleyebiliriz. Ülkemizdeki okullara beden eğitimi derslerinin yeterli düzeyde uygulanmadığını söyleyebilirim.
Beden eğitimi ve spor dersinin belirlenen hedefe ulaşabilmesi için iyi bir programa, uygun sayıda öğrenciye, beden eğitimi ve spor öğretmenine, yeterli zamana, uygun tesis ve ekipmanlara ihtiyaç vardır. Bunlardan herhangi birinin eksikliği, eğitimde amaçlanan hedefe ulaşmasını engeller.
Beden eğitimi ve spor dersinin çocukları fiziksel, zihinsel, psikolojik ve sosyal yönden eğittiği bilinmektedir. Çocukların ilk temel beden eğitimi ve spor becerilerini öğreneceği yer olan ilkokullarda, bu dersin daha özenle, beden eğitimi ve spor öğretmenleri tarafından öğretilmesi kaçınılmaz bir gereksinimdir.
Çağımızın teknik gelişimi, bir yandan yaşamı kolaylaştırırken, bir yandan da yaşamı tehdit eden etmenleri beraberinde getirmektedir. Bu gelişim özelliklerini dikkate almadan yapılan bir eğitim, amaçlarından uzaklaşmış sayılır. Okullarımızdaki beden eğitimi dersinin; yarının dünyasına göre insan yetiştirmek ve ona yaşam gücü vermek gibi iki yönlü bir görevi yüklenmesi gerekir.
